O książce: rok / "Idealny Partner", krótka informacja: Współczesna historia miłosna. Miejsce akcji: Hamburg, Niemcy, lata 90. Główni bohaterowie. To Laura Duvall, emigrantka z Ukrainy, graficzka, szukająca pracy. To Heinz Evers, dyrektor ds. marketingu małej firmy. - Ta książka nie odpowiada na żadne z postawionych pytań. Tyle jest tu poruszonych: emigracja, Rosja, Żydzi, Niemcy, po prostu ludzie, miłość... - Dlaczego książka miałaby odpowiadać na pytania? Jakie problemy są rozwiązywane w książkach? - Czy naprawdę można tak szczerze i czysto opisać stosunek płciowy? Gdzie znaleźć taką kobietę? - Gdzie mogę znaleźć takiego człowieka? Znajdziesz kobietę. Po prostu rozejrzyj się uważnie. Nawet tutaj... - Gdzie mogę znaleźć takiego człowieka? To samo dla mnie! Człowiek to człowiek. Zostawił ją i od razu poszedł się uspokoić do kogoś innego. - Nie ma znaczenia, czy jest dobry, czy zły. Ważne jest, abyśmy rozmawiali o nich jako o żywych ludziach. Główną ideę książki dobrze wyraża dialog głównych bohaterów: „Kochamy zapachem” – powiedziała po prostu. Nie mógł uwierzyć własnym uszom: „Kochamy po zapachu?” Tak. Kontynuować. Nawet nie chcę komentować! - Jesteśmy tacy skomplikowani! DNA – możesz sobie wyobrazić, co to jest? - Tak. W pewnym sensie. Na poziomie banalnej erudycji. „Wystarczy” – kontynuowała bezlitośnie. - Ja też nie jestem biologiem. Ale jest to oczywiście kolosalnie złożony system. Pary muszą do siebie pasować. Przecież u każdego system dziedziczny ma między innymi wady wewnętrzne. Niewidoczne geny recesywne. Nie każde dwoje może mieć zdrowe potomstwo. „Potomstwo” – powtórzył za nią Heinz. „Aha”. -Twoje komentarze są bardzo pouczające. „No dalej, dalej” – przyjął tę kpinę bez walki. - Ale to oznacza, że ​​potrzebna jest wiarygodna informacja genetyczna o partnerze... Zanim zostanie dokonany wybór. Tylko kawałek ciała do analizy, jakiś rodzaj cząsteczki, może jedna. To ten zapach! - Oczywiście, nie liż tego! Jest to niehigieniczne i przy dużej koncentracji potencjalnych wnioskodawców zajmuje po prostu dużo czasu. - Widzisz, jak głęboko wszystko zrozumiałeś na raz. Zgadza się! „Zakochujemy się w nieuchwytnym zapachu i od razu go rozumiemy” – wycedził niemal rozmarzonym głosem, po czym szybko dodał: „A co z perfumami?” Co, złapałem cię? - To nie jest sprzeczne z niczym. W końcu prawdziwe zbiegi okoliczności zdarzają się bardzo rzadko. Idealne pary są rzadkie; można przeżyć życie i się nie spotkać. Więc zasadniczo nie podoba mi się ten zapach. Jest ukryte, zamaskowane, zastąpione czymś innym. - W takim razie musi być mnóstwo błędów. - Oczywiście! Większość małżeństw się rozpada. Jesteś mądry. - Ja wiem. Już mi dzisiaj powiedziałeś, że jestem godnym okazem. Może moje stawki wzrosną? Jaka jest następna gradacja dla godnych? - Doskonały. „Idealny partner” – powiedział powoli i po chwili przerwy i uważnie patrząc na drogę dodał: „Ale ty nie używasz perfum, prawda?... Powieść zajęła pierwsze miejsce na III Międzynarodowym Konkursie w Berlinie i została wyróżniona jako „Książka roku”. 2011-2012».